Μουσικό στυλ και επιρροές

Ως εκ τούτου, απέρριπτε την έννοια της τέχνης για την τέχνη και τασσόταν υπέρ της προγραμματικής μουσικής, που θεωρούσε ότι πρέπει να περιέχει κοινωνικό μήνυμα. Πίστευε ότι η πραγματικά μεγάλη τέχνη δεν πρέπει να αποκόβεται από το λαό. Ο ύστερος ρομαντισμός και ο νεοκλασικισμός μεγάλων Ρώσων μουσουργών του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, όπως ο Στραβίνσκι, o Σοστακόβιτς και ο Ραχμάνινοφ είχαν επίσης μεγάλη επιρροή στο έργο του Θεοδωράκη.

O ίδιος είχε πει χαρακτηριστικά για την επίδραση του Μπετόβεν στην ανάπτυξή του ως καλλιτέχνη:

Θυμάμαι μια φορά που ανέλυα την Τρίτη Συμφωνία του Μπετόβεν, την Ηρωική, και ανακαλύπτω επαναστατικές αλλαγές που έκανε στη φόρμα σονάτα ο Μπετόβεν, και κάτι ντισονάντσες απίθανες για την εποχή τη δική του, μου κάηκε το μυαλό. Βγήκα έξω, έβαλα το κεφάλι μου σε ένα βαρέλι γεμάτο νερό, να κρυώσει το κεφάλι μου, γιατί ο Μπετόβεν το είχε ανάψει. [Ο Μπετόβεν] με βοήθησε πάρα πολύ να τελειοποιήσω το έργο μου.

Στις Συμφωνίες του, που γράφονται μεταξύ 1943 και 1987, η γραφή, δίχως να ακυρώνει τις καταβολές στην καλομοιρική «Εθνική Σχολή», αναπαράγει στερεότυπα της καθιερωμένης συμφωνικής γραφής του Σοστακόβιτς και άλλων Ρώσων και Σοβιετικών: ρομαντική αφηγηματική φραστική, ευανάγνωστη μελωδική γραφή, τονική αρμονία, εκτεταμένα αργά λυρικά μέρη με ελεγειακά σόλο από πνευστά, συγκινησιακά συναρπαστικές σελίδες «αγωνιστικής» δράσης με εμβατηριακό χαρακτήρα, θριαμβικά φινάλε κ.ο.κ.

Παράλληλα ο Θεοδωράκης επιχειρεί μια καινοφανή λειτουργική σύντηξη που συνδυάζει το κατεστημένο κύρος και την επικοινωνιακή ρητορική της υστερορομαντικής συμφωνικής μουσικής, τα στερεότυπα της μουσικής για το αρχαίο δράμα, τα ακούσματα της βυζαντικής μουσικής και το λαϊκό/δημοτικό τραγούδι. Καρπός είναι το λαϊκό ορατόριο με πρώτο και κορυφαίο δείγμα το «Άξιον Εστί» (1960) σε ποίηση Ελύτη, αυτό καθαυτό σπάνια συνάντηση σουρεαλισμού και αριστερής στράτευσης. Ακολουθεί σειρά από αντίστοιχα, ιδιαίτερα δημοφιλή στρατευμένα ορατόρια και συμφωνικές καντάτες, που βασίζονται σε σημαντικά ποιητικά κείμενα: «Πνευματικό Εμβατήριο» (Σικελιανός, 1969), «Canto General» (Νερούντα, 1972-81) κ.ά.

Τα επαναστατικά του εμβατήρια - ορισμένα από τα οποία έγραψε μέσα στη φυλακή[140] ή στην εξορία και η ρεαλιστική απεικόνιση της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα της μετεμφυλιακής εποχής από τη λαϊκή μουσική του Θεοδωράκη, έχουν χαρακτηριστεί ως "σοσιαλιστικός ρεαλισμός". Πλειάδα νεότερων συνθετών όπως ο Μάνος Λοΐζος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Θωμάς Μπακαλάκος κ.ά. υιοθέτησαν κατά καιρούς στοιχεία του ύφους του Θεοδωράκη στις συνθέσεις τους τις δεκαετίες '60 και '70.

Κυριότερα έργα

• Κύκλοι τραγουδιών: Επιτάφιος, Επιφάνια, Πολιτεία Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄, Λιποτάκτες, Μικρές Κυκλάδες, Χρυσοπράσινο Φύλλο, Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν + Κύκλος Φαραντούρη, Ρωμιοσύνη, Romancero Gitano, Θαλασσινά φεγγάρια, Ο ήλιος και ο χρόνος, Δώδεκα λαϊκά, Νύχτα θανάτου, Αρκαδίες, Τα τραγούδια του Αγώνα, Τα τραγούδια του Ανδρέα, 18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας, Μπαλάντες (σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστάκη), Στην Ανατολή, Τα λυρικά (σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη), Χαιρετισμοί, Επιβάτης, Ραντάρ, Διόνυσος, Φαίδρα, Καρυωτάκης, Τα πρόσωπα του ήλιου, Μνήμη της πέτρας, Ως αρχαίος άνεμος, Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα;, Μια θάλασσα γεμάτη μουσική, Η Βεατρίκη στην οδό Μηδέν, Ασίκικο Πουλάκη, Λυρικώτερα, Λυρικώτατα, Σερενάτες, Τα Πικροσάββατα.
• Μουσική για θέατρο: Όμορφη πόλη, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Μαγική πόλη, Ένας όμηρος, Εχθρός Λαός, Προδομένος Λαός, Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Περικλής, Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή, Το θεριό του Ταύρου, Μάκβεθ.
• Μουσική για αρχαίο δράμα: Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), Αντιγόνη, Ιππής, Λυσιστράτη, Προμηθεύς Δεσμώτης, Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Ικέτιδες, Τρωάδες, Φοίνισσες, Αίας, Μήδεια.
• Μουσική για κινηματογράφο: Συνοικία το όνειρο, Αλέξης Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικο, Ιφιγένεια, Ηλέκτρα, Το μπλόκο, Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά, Σουτιέσκα (Τίτο), Μπιριμπί, Φαίδρα, Κατάσταση πολιορκίας, Actas de Marusia.
• Ορατόρια: Άξιον εστί, Μαργαρίτα, Επιφάνεια Αβέρωφ, Κατάσταση πολιορκίας, Πνευματικό εμβατήριο, Requiem, Canto General, Θεία Λειτουργία, Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο.
• Συμφωνικά έργα και Μουσική Δωματίου: 1η, 2η, 3η 4η, 7η Συμφωνία, Κατά Σαδδουκαίων, Canto Olympico, Τρίο, Σεξτέτο, Το Πανηγύρι της Αση-Γωνιάς, Ελληνική Αποκριά,Αγρίμια κι' αγριμάκια μου, Κύκλος, Σονατίνα για πιάνο, Έργο για πίανο και ορχήστρα, Έργο για πίανο και ορχήστρα εγχόρδων, Κουαρτέτο αρ. 1,2,3,4, Ασικικός χορός, 11 Πρελούδια για πιάνο,Σουίτα αρ. 1, 2, 3 και 4, Σουΐτα για πνευστά και πιάνο, Σουίτα για τσέλο και πιάνο, Σονατίνα αρ. 1 και αρ. 2 για βιολί και πιάνο, Οιδίπους Τύραννος, Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 1, Κοντσέρτο Ελικώνας και Αετός, Ραψωδία για τσέλο και ορχήστρα, Sinfonietta, Adagio, Συρτός Χανιώτικος για πιάνο και ορχήστρα, Ελέγειο αρ. 1,Ελεγείο Στο θάνατο του αγωνιστού,
• Μπαλέτα: Οι Εραστές του Τερουέλ, Αντιγόνη, Ζορμπάς. Άξιον εστί, Canto General, Ορφέας και Ευρυδίκη, Ερωφίλη, Le Feu aux Poudres.
• Όπερες: Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου), Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτη.

Εργογραφία (βιβλία)

Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει πολλά βιβλία, αρκετά από αυτά έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.
Μεταξύ άλλων, το δημοσιευμένο έργο του περιλαμβάνει:

• Για την ελληνική μουσική, Καστανιώτης, 1986.
• Ανατομία της μουσικής, Αλφειός, 1990.
• Οι Δρόμοι του Αρχάγγελου. Αυτοβιογραφία (5 τόμ.), Κέδρος, 1990-1996· (Α΄+Β΄), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2009.
• Που να βρω την ψυχή μου (τόμ. Α΄-Γ΄), Λιβάνης - Νέα Σύνορα, 2002-2003· (Α΄+Β΄), IANOS, 2016-2017.
• Το μανιφέστο των Λαμπράκηδων. Ποιοί είμαστε - Τί θέλουμε - Γιατί μας πολεμάνε, ΅Ελληνικά Γράμματα, 2003.
• Περί τέχνης, Παπαζήσης, 2003.
• Μάνου Χατζιδάκι εγκώμιον, IANOS, 2004.
• Ο συμφωνικός Θεοδωράκης. Από την Κασσιανή ως τη Λυσιστράτη, Πατάκης, 2008.
• Ελληνικότητα και διανόηση (συγγραφή με τον Γιώργο Κοντογιώργη), IANOS, 2007,
• Σπίθα. Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή, IANOS, 2011.
• Μίκης Θεοδωράκης: Η ζωή μου (συνολιμίες με τον Γ. Αρχιμανδρίτη), Πατάκης, 2011.
• Διάλογοι στο λυκόφως. 90 συνεντεύξεις, IANOS, 2016.
• Πού να βρω την ψυχή μου... Α' Τόμος - Μουσική, IANOS, 2016.
• Μονόλογοι στο λυκαυγές, IANOS, 2017.
• Πού να βρω την ψυχή μου... Β' Τόμος - Τέχνη & Πολιτισμός, IANOS, 2017.
• Πού να βρω την ψυχή μου... Γ' Τόμος - Ιδέες, IANOS, 2018.
• Να μαγευτώ και να μεθύσω, IANOS, 2019.
• Μια πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη για την δημιουργική εργασία και τον ελεύθερο χρόνο. Αντιμανιφέστο, IANOS, 2020.
• Ταξίδι στον ωκεανό της Μουσικής και της Ιστορίας (συγγραφή με την Αναστασία Βούλγαρη) IANOS, 2021.

"Στη Διαλεκτική της Αρμονίας" (συγγραφή με τον Κώστα Γουλιάμο), Gutenberg, 2018.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/